‘Ik ging liever in mijn eentje lunchen’

Gepubliceerd in dagblad Trouw, 10 november 2012.

De eerste baan maakt vaak diepe indruk. Schrijver Robert Vuijsje (1970) begon bij weekblad Nieuwe Revu. De verfilming van zijn eerste boek ‘Alleen maar nette mensen’ is nu in de bioscoop te zien. 

“De sfeer op de redactie van Nieuwe Revu was behoorlijk rock-‘n-roll. Er waren zeker overeenkomsten tussen het blad en de mensen die er werkten. Zesentwintig was ik toen ik als stagiair bij het blad begon. Begeleiding kreeg ik nauwelijks: niemand houdt op zo’n redactie je handje vast. Schrijven is iets dat je zelf moet uitvinden.

Na mijn stage kon ik blijven. Een van de verhalen die ik in het eerste jaar schreef ging over Ruud Gullit. Hij was ontslagen bij een buitenlandse club. Ik vond het niet zo netjes om een stuk over hem te publiceren zonder dat hij op de hoogte was. Via via had ik zijn adres weten te achterhalen. Het artikel heb ik, met mijn telefoonnummer, door zijn brievenbus gegooid.

Twee dagen later, het was een zondagochtend, belde hij. In die tijd had ik nog niet zoveel ervaring met bekende Nederlanders, en ik moet zeggen dat het toch gek was om de telefoon op te nemen en te horen: ‘Met Ruud Gullit. Ik wil het nog even met je hebben over je artikel.’

Het stuk werd uiteindelijk een persoonlijk interview met Ruud Gullit. Voor het eerst vertelde hij over zijn vader, en dat hij er pas later achterkwam dat die ook een ander gezin had. En welke invloed dat had gehad toen hij zelf kinderen kreeg. Ik vond dat allemaal veel interessanter dan het hele voetbalverhaal.

In die begintijd zat de redactie in Amsterdam- Zuidoost. De Amsterdam Arena was net geopend, daar keek ik op uit. Ook had je het winkelcentrum de Amsterdamse Poort, maar verder was er nog niet zoveel. Het gebouw deelden we met bladen als Autoweek en Truckstar, bladen waar ik wat minder voeling mee had. In de kantine werd gezamenlijk geluncht. Ik raakte daar nogal gedeprimeerd van, dus ik ging vaak even in mijn eentje naar het winkelcentrum om daar wat te eten.

Het was een inspirerende omgeving die van grote invloed is geweest op mijn boek ‘Alleen maar nette mensen’, dat zich ook in de Bijlmer afspeelt.

Mijn vader, Bert Vuijsje, was in die tijd hoofdredacteur van HP/De Tijd toen een toonaangevend weekblad. De eerste jaren ging er geen dag voorbij zonder dat iemand op de redactie daar een opmerking over maakte. Heel vervelend was dat.

Tien jaar heb ik bij Nieuwe Revu gewerkt. Ik kon over zo’n beetje alles dat ik voorstelde wel een verhaal maken. Het was een brede leerschool, ik heb er heel veel aan gehad tijdens het schrijven van mijn eerste boek. Toch had ik best een paar jaar eerder willen stoppen bij Revu. Ik vond het blad een goede plek om te beginnen, maar daarna wilde ik wel door naar de wereld van de grote-mensen-kranten. Alleen lukte dat niet. Alle kranten waar ik nu als schrijver in sta, hebben mij destijds afgewezen. Ik heb toen een paar keer onbetaald verlof opgenomen en ben begonnen met het schrijven van mijn eerste boek. Het was iets dat ik eigenlijk altijd al had willen doen.”